Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Obecny kościół w Truskolasach to obiekt wzniesiony w latach 1736-37 na miejscu poprzedniego, który wówczas został rozebrany. Truskolaska świątynia została zbudowana staraniem ówczesnego dzierżawcy starostwa Krzepice, Józefa Winnera. Sama konsekracja obiektu nastąpiła w 1746 r. Początkowo był to kościół filialny należącej do kanoników regularnych parafii św. Marcina w Kłobucku. W roku 1810 utworzono tu odrębna parafię. Pierwotnie kościół posiadał dwie wieże. Wiek XIX przyniósł kilka remontów oraz przebudów. W 1835 roku wieże oraz dachy obiektu zostały nieco obniżone, zaś w 1877, gdy jedna z wież została uszkodzona przez wichurę, zdecydowano się na całkowitą rozbiórkę obu, grożących zawaleniem, wież. Ostatni gruntowny remont przeprowadzono tu w latach 2006-2007, wymieniając zniszczone elementy konstrukcji oraz przywracając gontowe pokrycia dachu i ścian (przez pewien czas dach kryty był blachą). Dobrze przeprowadzone prace remontowe sprawiły, że w 2009 r. obiekt został laureatem ogłoszonego przez Generalnego Konserwatora Zabytków konkursu „Zabytek Zadbany”. Kościół św. Mikołaja jest budowlą nieorientowaną - skierowaną ku północnemu wschodowi. Wzniesiony w konstrukcji zrębowej posiada wydłużone trójbocznie, zamknięte prezbiterium (z przybudowaną doń zakrystią) łączące się z korpusem nawowym, który podzielony został słupami na szeroką nawę środkową oraz dwie węższe, boczne. Do głównego korpusu przylegają trójbocznie zamknięte kaplice Matki Bożej Szkaplerznej oraz św. Józefa, które, poprzez symetryczne usytuowanie, tworzą pozorną nawę poprzeczną (pseudotransept). Dwuspadowe dachy kościoła wieńczy znajdująca się nad nawą sygnaturka ze smukłym daszkiem ostrosłupowym. Do wyposażenia obiektu, przeważnie późnobarokowego, należy sześć ołtarzy. W głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Truskolaskiej, na którym Maria z Dzieciątkiem ujęta została w najstarszy i najbardziej klasyczny sposób – w typie Hodegetrii. Polichromia kościoła pochodzi z początków XX w.

Osadnicy żydowscy przybyli do Krzepic w XVII w., choć przez długi czas ich społeczność była tu nieliczna. Dopiero gdy w II połowie XVIII w. liczba tutejszych starozakonnych doszła do stu kilkunastu, założono dzielnicę żydowską o nazwie Nowe Miasto Krzepice. Jego ludność trudniła się przede wszystkim handlem i karczmarstwem, ale także rzemiosłem. Z początkiem XIX wieku społeczność żydowska stanowiła jedną piątą mieszkańców Krzepic. Niedużo później, w latach 1814-15, zaczęto wznosić w mieście nową synagogę, będącą zresztą drugim tego rodzaju obiektem (pierwsza, drewniana, stanęła tu w pierwszej połowie XVIII wieku). Zbudowana została w stylu neoklasycznym, z kamienia wapiennego. Obok znajdowała się szkoła żydowska, dom rabina oraz łaźnia do rytualnych obmyć. Krzepiccy Żydzi, który należeli dotychczas do gminy religijnej w Działoszynie, wkrótce po wzniesieniu synagogi utworzyli tu (w roku 1822) gminę samodzielną. Ich liczba ciągle rosła, dochodząc w 1931 r. do tysiąca sześciuset trzydziestu sześciu. W r. 1936 powstał „Cech Ogólnych Branży Rzemieślników Żydów w Krzepicach i Okolicy”. Podczas II wojny niemieccy okupanci utworzyli w Krzepicach otwarte getto, kierując następnie jego mieszkańców (latem 1942 r.) do getta w Częstochowie i na zagładę do obozu Auschwitz-Birkenau. Garstka ocalałych Żydów powróciła tu po wojnie, większość jednak wyjechała do nowopowstałego państwa Izrael. Ostatni miejscowy Żyd, pan Józef Judkowski, zmarł w Krzepicach w 1993 r. Mocno dziś zrujnowany budynek synagogi wzniesiony został na planie prostokąta o wymiarach 13 i pół na 24 m. We wschodniej części tego obiektu, o wysokich, półokrągło zakończonych oknach, znajdowała się główna sala modlitewna, a w zachodniej - przedsionek z umieszczonym na piętrze babińcem. Fasadę synagogi tworzy czterokolumnowy portyk z trójkątnym tympanonem. Nad wejściem znajduje się zachowana, kamienna tablica ze stylizowaną gwiazdą Dawida podtrzymywaną przez dwa lwy. Wewnątrz zachowała się wnęka po Aron ha-kodesz, czyli szafie ołtarzowej, służącej do przechowywania rodału - rodzaju skrzyni na zwoje Tory. Krzepicki cmentarz żydowski, czyli kirkut, stanowi unikat, jest bowiem jednym z największych w Europie skupisk żeliwnych macew. Na terenie Polski takie nagrobki występują w niewielu miejscach. Większość z macew wykonana została w hucie w Kuźnicy Starej. Niestety, kirkut ulegał dewastacji, a żeliwne nagrobki były obiektami kradzieży. W 1997 r. częściowej renowacji cmentarza dokonała Polska Unia Studentów Żydowskich pod kierownictwem Jana Jagielskiego z Żydowskiego Instytutu Historycznego. W roku 2000 młodzież ze szkół średnich z Warszawy i Krzepic, a także ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Borzęciczkach, dokonała gruntownego odnowienia nekropolii, ustawiając macewy, oczyszczając je i malując farbą antykorozyjną.